Κυκλοφορικό σύστημα (video)

Ασημίνα Γκαγκτζή

Κρανίο

Το κρανίο είναι το σκληρό μέρος της κεφαλής σας.  Είναι άκαμπτο, και κοίλο και είναι προσαρτημένο στην κορυφή της σπονδυλικής στήλης. Το κρανίο είναι οστά που αποτελούν το σκελετό της κεφαλής πολλών ζώων. Υποστηρίζει τις δομές του προσώπου και προστατεύει την κεφαλή και τα περιεχόμενά της από τραυματισμό. Είναι πολύπλοκο γιατί:

1.  Περικλείει τον εγκέφαλο, του οποίου το σχήμα είναι ακανόνιστο.
2.  Σε αυτό βρίσκονται τα αισθητήρια όργανα (ακοής, όρασης)
3.  Περιβάλλει τα στόμια του αναπνευστικού και του πεπτικού.

ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΚΡΑΝΙΟ

Διακρίνεται στο εγκεφαλικό (8 οστά) και στο προσωπικό κρανίο (14 οστά). Το πρώτο ονομάζεται έτσι γιατί μέσα του βρίσκεται ο εγκέφαλος και το δεύτερο επειδή σχηματίζει το πρόσωπο και σ' αυτό βρίσκονται σπλάχνα, δηλαδή όργανα.

Τα μέρη όπου συνδέονται τα οστά μεταξύ τους λέγονται ραφές. Το μετωπιαίο ενώνεται με το βρεγματικό με τη στεφανιαία ραφή, τα δύο βρεγματικά μεταξύ τους με την οβελιαία ραφή και τα βρεγματικά με το ινιακό με τη λαμδοειδή ραφή. Το ανώτερο τμήμα του κρανίου ονομάζεται θόλος, ενώ το κατώτερο βάση. Στη βάση του κρανίου υπάρχουν πολλά τρήματα μέσα από τα οποία διέρχονται τα εγκεφαλικά καθώς επίσης και διάφορα αγγεία για την αιμάτωσή του εγκεφάλου. Επίσης περιέχει μερικές κλειστές κοιλότητες που ονομάζονται κόλποι. Οι κόλποι του κρανίου καλύπτονται από αναπνευστικό επιθήλιο και είναι γεμάτα με αέρα.

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΚΡΑΝΙΟΥ

Κατά τη γέννηση το κρανίο αποτελείται από 404 διαφορετικά οστικά στοιχεία. Καθώς όμως προχωρά η ανάπτυξη τα στοιχεία αυτά υφίστανται προοδευτική συγχώνευση για να σχηματίσουν συμπαγές οστό. Τα οστά του θόλου αρχικά χωρίζονται μεταξύ τους από περιοχές πυκνού συνδετικού ιστού πού ονομάζονται ραφές. Υπάρχουν πέντε ραφές: μετωπιαία, στεφανιαία, οβελιαία, λαμδοειδής και λεπιδοειδής. Μεγαλύτερες περιοχές συνδετικού ιστού που αποτελούν και σημεία συνάντησης των ραφών ονομάζονται πηγές. Όσο προχωρά η ανάπτυξη ο συνδετικός ιστός των ραφών και των πηγών προοδευτικά αντικαθίσταται από οστό. Η οπίσθια πηγή συνήθως κλείνει σε οκτώ εβδομάδες, ενώ η πρόσθια μπορεί να παραμείνει ανοικτή μέχρι και δεκαοκτώ μήνες.

ΤΑ ΟΣΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΝΙΟΥ

Τα οστά του κρανίου είναι οκτώ. Το ινιακό, το μετωπιαίο, το σφηνοειδές, το ηθμοειδές, το κροταφικό και το βρεγματικό, που ένα είναι αριστερά και το άλλο δεξιά. Το μετωπιαίο είναι το μπροστινό οστό του κρανίου και σχηματίζει το μέτωπο.

Τα βρεγματικά οστά, που συνδέει μεταξύ τους η οβελιαία ραφή, βρίσκονται  στην άνω και πλάγια πλευρά του κρανίου. Το ινιακό οστό βρίσκεται στην πίσω πλευρά του κρανίου. Τα δύο κροταφικά οστά βρίσκονται στις πλάγιες πλευρές του κρανίου και εκεί βρίσκεται ο έσω ακουστικός πόρος απ όπου ακούμε. Το ηθμοειδές οστό βρίσκεται στην κορυφή της μύτης. Επίσης η στεφανιαία ραφή συνδέει τα δύο βρεγματικά οστά με το μετωπιαίο. Τέλος τα βρεγματικά οστά συνδέονται με το ινιακό μέσω της λαμδοειδούς ραφής.

ΟΙ ΣΙΕΛΟΓΟΝΟΙ ΑΔΕΝΕΣ

Οι σιελογόνοι αδένες παράγουν το διαυγές υγρό που απελευθερώνεται στο στόμα (σάλιο). Υπάρχουν τρία ζεύγη μεγάλων σιελογόνων αδένων και πολλών μικρών αδένων. Το σάλιο υγραίνει  το στόμα και αρχίζει τη διάσπαση των τροφών που εισέρχονται σ’ αυτό. Αποτελείται από νερό, ένζυμα, βλέννα και πρωτεΐνες.

 • Η παρωτίδα είναι ο μεγαλύτερος σιελογόνος αδένας και βρίσκεται στην περιοχή μπροστά από το αυτί. Το σάλιο εκκρίνεται στο στόμα μέσω ενός ανοίγματος που ονομάζεται παρωτιδικός πόρος και βρίσκεται στο εσωτερικό του μάγουλου στην περιοχή των γομφίων. Υπάρχει ένας σε κάθε πλευρά.

 • Ο υπογνάθιος σιελογόνος αδένας βρίσκεται κάτω από την κάτω γνάθο και εκκρίνει το σάλιο ακριβώς κάτω από το πρόσθιο μέρος της γλώσσας, πίσω από τα μπροστινά δόντια. Υπάρχει ένας σε κάθε πλευρά.

 • Οι υπογλώσσιοι σιελογόνοι αδένες βρίσκονται κάτω από τη γλώσσα και εκκρίνουν το σάλιο μέσω πολλών μικρών ανοιγμάτων (πόρων) κάτω από τη γλώσσα. Αυτό το ζεύγος των σιελογόνων αδένων είναι τοποθετημένο το ένα δίπλα στο άλλο κάτω από τη γλώσσα.

ΠΗΓΕΣ:

http://www.dental-blog.gr

http://el.wikipedia.org

Βαγγελινός Χρήστος

ΘΩΡΑΚΑΣ

ΟΡΙΣΜΟΣ  

Ο θώρακας είναι η περιοχή μεταξύ τραχήλου και κοιλίας. έχει ακανόνιστο κυλινδρικό σχήμα. το άνω θωρακικό στόμιο είναι ανοικτό και επικοινωνεί με τον τράχηλο, ενώ το κάτω κλείνεται από το διάφραγμα. το μυοσκελετικό τοίχωμα του θώρακα είναι εύκαμπτο και αποτελείται από τους σπονδύλους, τις πλευρές, το στέρνο και μύες.

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ

 Μια από τις σημαντικότερες λειτουργίες του θώρακα είναι η αναπνοή. Ο θώρακας όχι μόνο περιέχει τους πνεύμονες αλλά διαθέτει και μορφώματα που είναι απαραίτητα για την αποτελεσματική αναπνοή. Οι κινήσεις των πλευρών αλλάζουν τον όγκο της θωρακικής κοιλότητας, γεγονός απαραίτητο για την αναπνοή.

Ο θώρακας περιέχει και προστατεύει ζωτικά όργανα: τη καρδιά, τους πνεύμονες και τα μεγάλα αγγεία. Επίσης, λόγω του σχήματος του διαφράγματος, το θωρακικό τοίχωμα προστατεύει το μεγαλύτερο μέρος του ήπατος στα δεξιά και κάτω από τον αριστερό θόλο του διαφράγματος βρίσκεται ο στόμαχος και ο σπλήνας. Επίσης οι άνω πόλοι των νεφρών ακουμπούν στην 11η και 12η πλευρά.

Τέλος, από το θώρακα περνούν σημαντικά ανατομικά μορφώματα. Το μεσοθωράκιο χρησιμεύει ως διάδρομος για τα μορφώματα που διασχίζουν το θώρακα και τον ενώνουν με άλλες περιοχές του σώματος. Το μεσοθωράκιο διασχίζουν ο οισοφάγος, τα πνευμονογραφικά νεύρα και ο θωρακικός πόρος.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΝΑΤΟΜΙΑΣ

Ο σκελετός του θώρακα αποτελείται από τους 12 θωρακικούς σπονδύλους, από το στέρνο και από 12 ζεύγη πλευρών που εκτείνονται από τη σπονδυλική στήλη μέχρι το στέρνο.

ΣΤΕΡΝΟ

Το στέρνο έχει σχήμα ξίφους, βρίσκεται μπροστά και απέναντι από τη θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης και αποτελείται από τη λαβή, το σώμα και την ξιφοειδή απόφυση. Στο σημείο της ένωσης της λαβής με το σώμα του στέρνου δημιουργείται η στερνική ή λουδοβίκειος γωνία που ψηλαφάτε εύκολα ως μικρό έπαρμα. Η βάση της λαβής του στέρνου εμφανίζει τη μηνοειδή ή σφραγιστική εντομή.

ΠΛΕΥΡΕΣ

Οι πλευρές είναι 12 ζεύγη (δεξιά και αριστερά) και ενώνονται στο ένα τους άκρο με τους 12 θωρακικούς σπονδύλους και στο άλλο τους άκρο άμεσα ή έμμεσα με το στέρνο σχηματίζοντας την θωρακική κοιλότητα, μέσα στην οποία προστατεύονται οι πνεύμονες, η καρδιά και τα μεγάλα αγγεία.

Το πρόσθιο άκρο των επτά πρώτων πλευρών ενώνεται άμεσα με το στέρνο με τους πλευρικούς χόνδρους. Οι πλευρές αυτές ονομάζονται γνήσιες πλευρές.

Το πρόσθιο άκρο της όγδοης, ένατης και δέκατης πλευράς ενώνεται έμμεσα με το στέρνο με το χόνδρινο πλευρικό τόξο. Οι πλευρές αυτές ονομάζονται νόθες πλευρές.

Το πρόσθιο άκρο της ενδέκατης και της δωδέκατης πλευράς καταλήγουν ελεύθερα χωρίς να ενώνεται με το στέρνο. Οι πλευρές αυτές ονομάζονται νόθες ασύντακτες πλευρές.

ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΩΡΑΚΑ

 Οι κακώσεις του θωρακικού τοιχώματος και των ενδοθωρακικών οργάνων κατέχουν ιδιαίτερη θέση στη θωρακοχειρουργική και στην τραυματολογία και αυτό διότι:

• ο θώρακας περιλαμβάνει ζωτικά όργανα,
• η έκταση της κάκωσης δεν είναι δυνατόν να εκτιμηθεί με ακρίβεια,
• οι κακώσεις άλλων εξωθωρακικών οργάνων επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα την αναπνευστική λειτουργία.

Η κύρια αιτία των θωρακικών κακώσεων είναι τα τροχαία ατυχήματα. Σε ποσοστό 85% αντιμετωπίζονται συντηρητικά και συνήθως δεν απαιτούν νοσηλεία σε νοσοκομείο, αλλά το ποσοστό νοσηλείας ανεβαίνει στο 35% αν συνυπάρχουν εξωθωρακικές κακώσεις. Η θνησιμότητα των κακώσεων θώρακα γενικά είναι 10%. Πολλοί από τους θανάτους αυτούς μπορεί να προληφθούν με τη γρήγορη διάγνωση και θεραπεία.

Οι κακώσεις του θώρακα κατατάσσονται σε κλειστές (όπου δεν υπάρχει λύση της συνέχειας του θωρακικού κλωβού - οφείλονται κυρίως σε τροχαία ατυχήματα, πτώσεις από ύψος και σύνθλιψη) και σε ανοικτές (με λύση της συνέχειας του κλωβού - οφείλονται σε τραυματισμούς από πυροβόλα όπλα, τέμνοντα και αιχμηρά αντικείμενα). Λιγότερο από το 10% των κλειστών κακώσεων του θώρακα και το 15% - 30% των ανοικτών απαιτούν χειρουργική επέμβαση.

Το θωρακικό τοίχωμα προσβάλλεται συχνότερα (57% - 64%) και ακολουθούν ο πνευμοθώρακας, ο αιμοθώρακας και οι θλάσεις του πνευμονικού παρεγχύματος.

ΠΗΓΕΣ: 

http://el.wikipedia.org/wiki/,

http://www.care.gr/post/45/osta-tou-thoraka

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΟΥΜΠΟΥΡΑΣ

Πνεύμονες

Πνεύμονας είναι το όργανο του αναπνευστικού συστήματος στο οποίο ανταλλάσσεται το διοξείδιο του άνθρακα του αίματος με το οξυγόνο του εισπνεόμενου αέρα. Ύστερα το αίμα κυκλοφορεί μέσω του κυκλοφορικού συστήματος σε όλο το σώμα οξυγoνώνοντας όλους τους ιστούς. Οιυδρόβιοι οργανισμοί διαθέτουν αντίστοιχα βράγχια, ενώ οι αμφίβιοι διαθέτουν, ανάλογα με τη φάση της ζωής τους, είτε βράγχια είτε πνεύμονες.

ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ

Συνήθως ο πνεύμονας συναντάται σε ζεύγη, ενώ στα σπονδυλωτά συνδέεται με την τραχεία μέσω των βρόγχων. Βρίσκονται αμφότερα της καρδιάς προφυλασσόμενα μέσα στο σκελετό του θώρακα. Διαιρείται σε βαθιές σχισμές που λέγονται λοβοί του πνεύμονα. Έχει σχήμα κωνικό. Η κορυφή του βρίσκεται προς τα πάνω και η βάση προς τα κάτω. Παρουσιάζει την έξω επιφάνεια η οποία βρίσκεται σε επαφή με το πλευρικό τοίχωμα και η έσω έρχεται σε επαφή με την καρδιά. Στην έσω επιφάνεια βρίσκονται οι πύλες του πνεύμονα από τις οποίες περνούν ο αντίστοιχος βρόγχος, ο κλάδος της πνευμονικής αρτηρίας, οι πνευμονικές φλέβες, βρογχικές αρτηρίες και φλέβες και λεμφαγγεία και νεύρα. Επίσης οι πνεύμονες περιβάλλονται εξωτερικά από ένα υμένα, τον υπεζωκότα. Αυτός βρίσκεται μεταξύ πνεύμονα και θώρακα και σχηματίζει κοιλότατα, την κοιλότητα του υπεζωκότα όπου υπάρχει μικρή ποσότητα υγρού που ονομάζεται πλευρικό υγρό.

Η οξυγόνωση είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση του σώματος. Σε περίπτωση που φράξουν τα πνευμόνια από κάτι, όπως το θαλασσινό νερό ή φαγητό, τότε ο οργανισμός μπαίνει σε κίνδυνο και χρειάζεται να καθαρίσει τα πνευμόνια πολύ γρήγορα.

Περιγραφή Πνευμόνων

Στον άνθρωπο η κορυφή του πνεύμονα βρίσκεται πάνω από τη πρώτη πλευρά και η βάση του είναι κοίλη και είναι πάνω σε ένα θολωτό μυ, το διάφραγμα, το οποίο είναι ο κύριος μυς της αναπνοής. Ο πνεύμονας χωρίζεται σε πλευρική, μεσοθωρακική και διαφραγματική επιφάνεια:

• Η πλευρική επιφάνεια : είναι μεγάλη, λεία και κυρτή, έρχεται σε επαφή με τις πλευρές και τα μεσοπλεύρια διαστήματα
• Η μεσοθωρακική επιφάνεια: έρχεται σε επαφή με το μεσοθωράκιο, το οποίο περιλαμβάνει τη καρδιά και τα μεγάλα αγγεία. Σε αυτή την επιφάνεια βρίσκεται η πύλη του πνεύμονα
• Η διαφραγματική επιφάνεια: είναι αυτή η οποία έρχεται σε επαφή με το διάφραγμα και αποτελεί τη βάση του πνεύμονα. 

Ο δεξιός πνεύμονας χωρίζεται σε τρεις λοβούς (άνω, μέσο και κάτω) από την οριζόντια και τη λοξή σχισμή. Επίσης ο δεξιός πνεύμονας είναι μεγαλύτερος και βαρύτερος από τον αριστερό. Ο αριστερός από την άλλη χωρίζεται σε δύο λοβούς, άνω και κάτω, καθώς απουσιάζει η οριζόντια σχισμή. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του αριστερού πνεύμονα είναι η καρδιακή εντομή στο πρόσθιο χείλος. Σχηματίζεται από την κορυφή της καρδιάς, η οποία βρίσκεται στα δεξιά. Συχνά, κάτω από την εντομή, βρίσκεται μια απόφυση της κάτω πρόσθιας μοίρας του άνω λοβού η οποία αποκαλείται γλωσσίδα.

Οι λοβοί των πνευμόνων χωρίζονται σε μικρότερα βρογχοπνευμονικά τμήματα. Είναι οι μεγαλύτερες υποδιαιρέσεις του λοβού. Στον άνθρωπο υπάρχουν 18- 20, 10 στον δεξιό και 8 με 10 στον αριστερό. Σε καθένα από τα τμήματα αυτά καταλήγει και ένας τμηματικός βρόγχος και ο συνοδός κλάδος της πνευμονικής αρτηρίας. Έχει ανώμαλο κωνικό σχήμα, με την κορυφή στον τμηματικό βρόγχο και τη βάση στην επιφάνεια του πνεύμονα. Αποτελεί τη μικρότερη λειτουργικά ανεξάρτητη περιοχή του πνεύμονα, της οποίας η λειτουργία δεν επηρεάζεται από τις υπόλοιπες, αλλά και η αφαίρεσή της δεν επηρεάζει τις άλλες περιοχές του πνεύμονα. Χωρίζονται από τα άλλα τμήματα με διαφράγματα συνδετικού ιστού.

ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ

Λειτουργίες των πνευμόνων

Οι διακλαδώσεις των βρόγχων συνεχίζουν και στα πνευμόνια μέχρι που τελικά απολήγουν σε μικρές κυψελίδες. Αυτές οι κυψελίδες περιτριγυρίζονται αποτριχοειδή αγγεία, τα οποία αποτελούν μέρος του μικρού κυκλοφοριακού κύκλου του κυκλοφοριακού συστήματος, δηλαδή του αίματος που στέλνει η καρδιάγια οξυγόνωση μέσω των κοιλιών. Η μέση συνολική επιφάνεια των δύο πνευμόνων ενός ενήλικα ανθρώπου είναι συγκρίσιμη με τα τετραγωνικά ενός μέσου αστικού οικοπέδου. Σε αυτήν την επιφάνεια γίνεται η ανταλλαγή του οξυγόνου με του διοξειδίου του άνθρακα.

Οι πνεύμονες συστέλλονται και διαστέλλονται από μυς, όπως το διάφραγμα. Με τη διαστολή λόγω της διαφοράς πίεσης του αέρα στον πνεύμονα με τον ατμοσφαιρικό αέρα εισέρχεται στον πνεύμονα αέρας απ' έξω εμπλουτισμένος φυσικά ή τεχνητά σε οξυγόνο, αυτή η διαδικασία ονομάζεται εισπνοή. Με τη συστολή του πνεύμονα ο αέρας σπρώχνεται έξω διώχνοντας ταυτόχρονα το διοξείδιο του άνθρακα, αυτή η διαδικασία ονομάζεται εκπνοή. Η αρχή λειτουργίας της εισπνοής και εκπνοής είναι η ίδια με ένα μπαλόνι που φουσκώνει και ξεφουσκώνει, το μπαλόνι φουσκώνει γιατί η πίεση του έξω για αυτό αέρα είναι μεγαλύτερη από την εσωτερική πίεση του μπαλονιού, ενώ ξεφουσκώνει γιατί τα τοιχώματα του μπαλονιού σπρώχνουν τον αέρα έξω.

Video: Για τις λειτουργίες του πνεύμονα:

Έλενα Μιχίδη

Μυικό σύστημα

  Η κίνηση είναι μία από τις βασικές λειτουργίες των ζωντανών οργανισμών.

Για όλες μας τις κινήσεις και αυτές που γίνονται με τη θέληση μας αλλά και αυτές που γίνονται χωρίς την θέληση μας.

Για αυτές τις κινήσεις λοιπόν χρησιμοποιούμε τους μυς μας. Στο σώμα μας υπάρχουν πάνω από 650 μύες. Ανάλογα με την θέση τους έχουν και διαφορετικές ονομασίες.

Οι μύες μπορεί να είναι χαλαροί ή να συστέλλονται. Όταν συστέλλονται το μήκος τους μικραίνει και το πλάτος τους μεγαλώνει. Οι μύες λειτουργούν σε ζευγάρια προκαλώντας την αντίθετη κίνηση.

ΕΙΔΗ ΜΥΩΝ

ΣΚΕΛΕΤΙΚΟΙ

Λειτουργούν με την θέληση μας. Οι μύες αυτοί ουσιαστικά καλύπτουν και κινούν τον σκελετό.Έχουν την ικανότητα να συσπώνται πολύ γρήγορα και εξίσου γρήγορα να  χαλαρώνουν.

ΛΕΙΟΙ

Λειτουργούν χωρίς την θέληση μαςΛείους μύες βρίσκουμε στα εσωτερικά όργανα, όπου λειτουργούν σχετικά με αργές και ομοιόμορφες κινήσεις. Γι’ αυτό και είναι ακούραστοι.

ΚΑΡΔΙΑΚΟΙ

Μυς καρδιάς, λειτουργεί παρά την θέληση μας.Έχει χαρακτηριστικά και από τους λείους μύες (εργάζεται αδιάκοπα και ακούραστα) αλλά και από τους γραμμωτούς (συσπάτε γρήγορα και δουλεύει εντατικά)

ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΜΥΪΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Μυϊκή δυστροφία

Η μυϊκή δυστροφία οφείλεται σε μεταλλάξεις γονιδίων, που κωδικοποιούν δομικές και λειτουργικές πρωτεΐνες των μυϊκών κυττάρων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την προοδευτική φθορά των μυών, που συνοδεύεται από μυϊκή αδυναμία. Η πιο γνωστή μυϊκή δυστροφία είναι η δυστροφία Duchenne, η οποία, επειδή οφείλεται σε φυλοσύνδετο γονίδιο προσβάλλει κυρίως αγόρια

Τέτανος

Ο τέτανος είναι μια σοβαρή ασθένεια που οφείλεται στη μόλυνση από ένα πολύ κοινό βακτήριο, το κλωστρίδιο του τετάνου (Clostridium tetani). Το βακτήριο αυτό εισέρχεται στον οργανισμό διαμέσου μιας πληγής και απελευθερώνει μία ισχυρή τοξίνη, η οποία επιδρά στο νευρικό σύστημα. Αρχικά παρουσιάζονται πονοκέφαλος, ακαμψία, δυσκολία στην κατάποση και τελικά εμφανίζεται μια γενικευμένη και παρατεταμένη συστολή των σκελετικών μυών. Μπορούμε να προλάβουμε την εμφάνιση έντονων συμπτωμάτων της ασθένειας αν ύστερα από τον τραυματισμό χορηγήσουμε, το ταχύτερο δυνατό, αντιτετανικό ορό. Ο τέτανος μπορεί να προληφθεί με εμβολιασμό κατά την παιδική ηλικία.

Μπορείτε  να βρείτε περισσότερες πληροφορίες στις σελίδες όπου έψαξα:

·        el.wikipedia.org/wiki/Μυικό_σύστημα

·        http://www.bestrong.org.gr/el/health/fitness/exercise_and_activity/whatismusclesystem/

·        http://humananhealth.blogspot.gr/2012/06/blog-post_23.html

·        http://www.slideshare.net/stmangav/ss-31995178

·        https://www.google.gr/search?q=%CE%BC%CF%85%CE%B9%CE%BA%CE%BF+%CF%83%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1&biw=661&bih=596&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ei=a6XCVML9AYXuUKDYgOgB&ved=0CAgQ_AUoAQ  

Κρυσταλένα Ζάτσου

Φλέβες

Οι φλέβες είναι περισσότερες των αρτηριών και δεν εμφανίζουν σφυγμό. Στο εσωτερικό τους έχουν βαλβίδες, που επιτρέπουν μονόδρομη πορεία στο αίμα, ώστε να οδεύει αναγκαστικά προς την καρδιά Τα φλεβίδια είναι μικρές φλέβες, οι οποίες συνενούμενες σε μεγαλύτερα στελέχη, τις φλέβες, επαναφέρουν το αίμα στην καρδιά. Ανά πάσα στιγμή, περισσότερο από τα 2/3 της συνολικής ποσότητας αίματος βρίσκεται στις φλέβες και στα φλεβίδια. Με τον τρόπο αυτό οι φλέβες λειτουργούν σαν δεξαμενές αίματος.

Στις φλέβες επικρατεί πολύ χαμηλότερη πίεση απ’ ότι στις αρτηρίες. Για τον λόγο αυτό τα τοιχώματα των φλεβών είναι λεπτότερα. Μια ιδιαιτερότητα όμως έχουν, κυρίως οι φλέβες του τοιχώματος του κορμού και των κάτω άκρων, καθώς διαθέτουν μηνοειδείς βαλβίδες. Στο ενδοθήλιο - το εσωτερικό στρώμα των αγγείων -  βρίσκονται  σε δύο αντίθετες πλευρές σχηματισμοί που μοιάζουν σαν εκκολπώματα. Τα εκκολπώματα αυτά λειτουργούν σαν βαλβίδες.

Όταν ρέει το αίμα προς την καρδιά, εφάπτονται στο τοίχωμα του αγγείου και αφήνουν το αίμα να περνά ελεύθερο. Όταν όμως το αίμα ρέει «ανάποδα», τα εκκολπώματα ανοίγουν και φράζουν το δρόμο. Στην επιπολή μείζονα σαφηνή φλέβα υπάρχουν για παράδειγμα μέχρι και 20 τέτοιες βαλβίδες και στην ελάσσονα σαφηνή φλέβα (κάτω από το γόνατο) υπάρχουν μέχρι και 12 βαλβίδες επί πλέον. Η εν βάθει μηριαία φλέβα έχει μόνο δύο βαλβίδες.

Χαρακτηριστικά φλεβών:

• Έχουν αίμα φλεβικό (εκτός από τις πνευμονικές φλέβες).

• Είναι αγγεία προσαγωγά.

• Έχουν τοίχωμα λιγότερο ελαστικό.

• Έχουν βαλβίδες.

• Δεν παρουσιάζουν σφυγμό.

• Έχουν μεγαλύτερη διάμετρο απ' τις αρτηρίες.

• Είναι περισσότερες σε αριθμό από τις αρτηρίες.

• Έχουν μεγαλύτερη χωρητικότητα από τις αρτηρίες

ΠΗΓΗ: http://www.incardiology.gr

ΑΡΕΤΗ ΔΡΟΥΓΚΑ

Τριχοειδή αγγεία

 Οι φλέβες συνδέονται με τις αρτηρίες με τα τριχοειδή αιμοφόρα αγγεία.

Τα τριχοειδή αγγεία είναι σπουδαιότατα, γιατί με αυτά γίνεται η ανταλλαγή της ύλης. Πράγματι, το αίμα μεταφέρεται με τις αρτηρίες και τις φλέβες, αλλά δεν μπορεί να περάσει από τα χοντρά τοιχώματά τους. Αντίθετα, το τοίχωμα των τριχοειδών είναι λεπτότατο, αποτελείται από ένα λεπτό υμένα και από μία μόνο στοιβάδα πλακωτών κυττάρων (ενδοθήλιο).

Επομένως, με το λεπτό τοίχωμα των τριχοειδών γίνεται δυνατή η μεταφορά διάφορων θρεπτικών ουσιών και οξυγόνου από το αίμα των τριχοειδών προς τα κύτταρα. Επίσης με τα τριχοειδή γίνεται η απομάκρυνση των άχρηστων προϊόντων της ανταλλαγής της ύλης, που παράγονται στα διάφορα κύτταρα. Μεταξύ των κυττάρων και των τριχοειδών υπάρχει το υγρό των ιστών, με το οποίο γίνεται στην πραγματικότητα η όλη ανταλλαγή της ύλης.

Τα τριχοειδή αγγεία, τα οποία έχουν διάμετρο οχτώ έως δέκα μικρόμετρα (εκατομμυριοστά του μέτρου), είναι τόσο λεπτά ώστε τα ερυθρά αιμοσφαίρια περνούν από μέσα ένα ένα. Αν και έχουν πάχος ενός μόλις μονοκυτταρικού στρώματος, τα τοιχώματα των τριχοειδών αγγείων μεταφέρουν θρεπτικά στοιχεία (που υπάρχουν στο πλάσμα, δηλαδή στο υγρό μέρος του αίματος) και οξυγόνο (το οποίο μεταφέρεται από τα ερυθρά αιμοσφαίρια) στους παρακείμενους ιστούς. Συγχρόνως, το διοξείδιο του άνθρακα και άλλες άχρηστες ουσίες διαχέονται από τους ιστούς πίσω στα τριχοειδή αγγεία για να απομακρυνθούν. Μέσω ενός μικρού καμπυλωτού μυός, ο οποίος ονομάζεται σφιγκτήρας, τα τριχοειδή αγγεία μπορούν επίσης να ρυθμίζουν τη ροή του αίματος που περνάει από αυτά ανάλογα με τις ανάγκες των κοντινών ιστών.

ΠΗΓΗ: http://www.livepedia.gr

ΑΡΕΤΗ ΔΡΟΥΓΚΑ

Καρδιά

Η καρδιά είναι κοίλος μυς που δίνοντας στο αίμα πίεση, το κάνει να κυκλοφορεί στο εσωτερικό των αρτηριών, με τέτοιο τρόπο, ώστε να φτάνει σε όλα τα όργανα. Είναι κάτι σαν «αντλία» που παίρνει το αίμα από τις φλέβες, στις οποίες βρίσκεται σε χαμηλή πίεση και το στέλνει στις αρτηρίες με υψηλή. Η καρδιά αποτελείται από ένα ειδικό τύπο σκελετικού μυ που βρίσκεται μόνο σε αυτή και αποκαλείται καρδιακός μυς και αποτελεί το μυοκάρδιο. Η καρδιά είναι ένας μυς σε μέγεθος γροθιάς, στριμωγμένος ανάμεσα στους πνεύμονες. Χτυπά περίπου 60 φορές το λεπτό και, με κάθε χτύπο, αντλεί αίμα σε όλο το σώμα. Αν και η καρδιά δεν είναι πολύ μεγάλη σε μέγεθος, ο ρόλος της είναι πάρα πολύ σημαντικός. Οφείλει να χτυπάει ασταμάτητα όλη μέρα, κάθε μέρα. Αν σταματήσει να χτυπάει για περισσότερο από 3 λεπτά, τότε ο άνθρωπος σίγουρα θα πεθάνει.

Τι υπάρχει μέσα στην καρδιά;

Η καρδιά είναι σαν δύο αντλίες που λειτουργούν μαζί. Κάθε αντλία έχει δύο χώρους: ένα μικρό κόλπο και μια μεγαλύτερη κοιλία. Ο δεξιός κόλπος και η δεξιά κοιλία χωρίζονται από τον αριστερό κόλπο και την αριστερή κοιλία με ένα παχύ μυ, το διάφραγμα. Επικοινωνία υπάρχει μόνο μεταξύ του κόλπου και της κοιλίας που βρίσκονται στην ίδια μεριά και γίνεται μέσω ενός στομίου (αρχή ενός σωλήνα), που μπορεί να κλείει με μια βαλβίδα.

Ακόμη, υπάρχουν τα αιμοφόρα αγγεία που μεταφέρουν το αίμα από την καρδιά σε όλο το σώμα.

Τι είναι ο καρδιακός παλμός (ή χτύπος);

Ο καρδιακός παλμός είναι η διαδικασία με την οποία η καρδιά πρώτα γεμίζει αίμα και κατόπιν αδειάζει ξανά. Αν ξεκουράζεσαι ή διαβάζεις ήσυχα, ο καρδιακός μυς  χτυπά περίπου 60 – 80 φορές το λεπτό. Αν όμως πάτε μια βόλτα με το ποδήλατο ή τρέχετε, ο καρδιακός ρυθμός αυξάνεται και μπορεί να φτάσει τους 200 παλμούς το λεπτό. Αυτό συμβαίνει γιατί οι μύες των ποδιών χρειάζονται περισσότερη ενέργεια, έτσι η καρδιά μας χτυπά πιο γρήγορα.

Όταν χτυπά η καρδιά πού πηγαίνει το αίμα;

Το αίμα ταξιδεύει μέσα σε σωλήνες που λέγονται αιμοφόρα αγγεία. Υπάρχουν τρεις ομάδες αιμοφόρων αγγείων, όπως φαίνονται στο πιο κάτω σχήμα: οι αρτηρίες, συμβολίζονται με το έντονο κόκκινοι φλέβες, συμβολίζονται με το έντονο μπλε και τα τριχοειδή αγγεία, συμβολίζονται με το σκούρο κόκκινο και μπλε.

Οι αρτηρίες είναι οι σωλήνες που μεταφέρουν το αίμα από την καρδιά σε όλα τα μέρη του σώματος. Η επιστροφή του αίματος στην καρδιά γίνεται με άλλους σωλήνες που ονομάζονται φλέβες.

Αυτό το δίκτυο σωλήνων μοιάζει πολύ με ένα δέντρο. Οι φλέβες και οι αρτηρίες είναι τα κλαδιά που σιγά-σιγά διακλαδίζονται, στενεύουν και τελικά καταλήγουν σε πολύ μικρούς σωλήνες. Αν κοιτάξετε προσεχτικά την εικόνα, θα δείτε ότι κοντά στην επιφάνεια του δέρματος υπάρχουν χιλιάδες μικροσκοπικοί σωλήνες, σαν μικρά κλαδάκια, τα οποία λέγονται τριχοειδή αγγεία. Τα τριχοειδή αγγεία των αρτηριών ενώνονται με αυτά των φλεβών.

Στις αρτηρίες το αίμα είναι λαμπρό κόκκινο, γιατί έρχεται από τους πνεύμονες γεμάτο οξυγόνο. Δουλειά του αίματος είναι να μεταφέρει πολλές χρήσιμες ουσίες και οξυγόνο σε όλο το σώμα.

Το αίμα στις φλέβες είναι σκούρο κόκκινο, γιατί είναι φτωχό σε οξυγόνο. Στις εικόνες συμβολίζεται με μπλε για να ξεχωρίζει από το οξυγονωμένο (πλούσιο σε οξυγόνο) αίμα. Οι φλέβες μεταφέρουν το "χρησιμοποιημένο" και "ακάθαρτο" αίμα πίσω στην καρδιά και μετά στους πνεύμονες για να "καθαριστεί" και να εμπλουτισθεί πάλι με οξυγόνο. Όταν λέμε "ακάθαρτο" αίμα, εννοούμε φτωχό σε οξυγόνο και πλούσιο σε διοξείδιο του άνθρακα.

Από τους πνεύμονες, το αίμα μεταφέρεται και πάλι πίσω στην καρδιά και στη συνέχεια σε ολόκληρο το σώμα, με τη βοήθεια των αρτηριών.

Αυτή η διαδικασία – η κυκλοφορία του αίματος – δεν σταματά ποτέ σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας.

Τι είναι οι καρδιακές βαλβίδες;

Οι κόλποι και οι κοιλίες χωρίζονται με βαλβίδες, που είναι σαν μονόδρομοι. Ο λόγος είναι για να εξασφαλίζουν τη ροή (κίνηση) του αίματος προς τη σωστή κατεύθυνση μέσω της καρδιάς.

Λειτουργία της καρδιάς

   Η καρδιά είναι το κέντρο της κυκλοφορίας του αίματος. Αποτελείται από μία κεντρική αντλία που διοχετεύει αίμα σε όλα τα σημεία του σώματος και από κοιλότητες, οι οποίες υποδέχονται από τις φλέβες το αίμα που έχει χρησιμοποιηθεί και το προωθούν στους πνεύμονες, όπου επανοξυγονώνεται, για να φτάσει ξανά στην κεντρική αντλία.

   Η κεντρική αντλία είναι η αριστερή κοιλία της καρδιάς, ενώ πολύ συχνά χρησιμοποιούμε τον όρο καρδιά εννοώντας την αριστερή κοιλία.

    Η καρδιά είναι μυς με ειδικά χαρακτηριστικά, ο οποίος συστέλλεται, προωθώντας το αίμα, χάρις στην ηλεκτρική διέγερση του, που είναι αυτόματη. Κάθε συστολή της αριστερής κοιλίας της καρδιάς προωθεί μέρος του αίματος που αυτή περιέχει στην αορτή, την κεντρική δηλαδή αρτηρία του σώματος, και κάθε συστολή της καρδιάς γίνεται αντιληπτή στις μεγάλες αρτηρίες ως σφυγμός. Συνήθως έχουμε γύρω στις 70 τέτοιες συστολές της αριστερής κοιλίας κάθε λεπτό.

    Η λειτουργικότητα της καρδιάς υπολογίζεται, μετρώντας την σμίκρυνση της κοιλότητας της αριστερής κοιλίας σε κάθε συστολή, ονομάζεται κλάσμα εξωθήσεως και εκφράζεται ως ποσοστό επί τοις εκατό (%). Φυσιολογικά το κλάσμα εξωθήσεως είναι περίπου 60%, δηλαδή η καρδιά “μαζεύει” και μειώνει την κοιλότητα, όπου αθροίζεται το αίμα σε επίπεδα μικρότερα από το μισό σε κάθε συστολή, με αποτέλεσμα να προωθεί ικανοποιητικά το αίμα.

   Η καρδιά έχει τρεις ακόμα κοιλότητες εκτός από την αριστερή κοιλία: τον αριστερό κόλπο, που υποδέχεται το οξυγονωμένο αίμα από τους πνεύμονες και είναι ουσιαστικά προθάλαμος για την αριστερή κοιλία, το δεξιό κόλπο, που υποδέχεται το χρησιμοποιηθέν αίμα από τις φλέβες και είναι προθάλαμος για τη δεξιά κοιλία, η οποία διοχετεύει το αίμα στους πνεύμονες, όπου οξυγονώνεται και μεταφέρεται στον αριστερό κόλπο και από εκεί στην αριστερή κοιλία, έτοιμο να χρησιμοποιηθεί ξανά σε όλο το σώμα.

    Η σωστή λειτουργία των τεσσάρων καρδιακών κοιλοτήτων προϋποθέτει την ομαλή ρύθμιση της ροής του αίματος μεταξύ τους, χάρις στην λειτουργία βαλβίδων. Η μιτροειδής βαλβίδα βρίσκεται μεταξύ αριστερού κόλπου και αριστερής κοιλίας, είναι ανοικτή για να τροφοδοτήσει με αίμα την αριστερή κοιλία και κλείνει όταν αυτή συστέλλεται, ώστε το αίμα να κατευθύνεται στην αορτή και όχι προς τα πίσω, στον αριστερό κόλπο. Η αορτική βαλβίδα, μεταξύ αριστερής κοιλίας και αορτής, ανοίγει όταν προωθείται το αίμα και κλείνει αμέσως μετά, όσο η αριστερή κοιλία συλλέγει αίμα μέσω του κόλπου. Αντίστοιχα η τριγλώχινα βαλβίδα, που βρίσκεται μεταξύ δεξιού κόλπου και δεξιάς κοιλίας, είναι ανοικτή για να τροφοδοτήσει με αίμα τη δεξιά κοιλία και κλείνει όταν αυτή συστέλλεται, ώστε το αίμα να κατευθύνεται στους πνεύμονες και όχι προς τα πίσω, στον δεξιό κόλπο. Η πνευμονική βαλβίδα τέλος, μεταξύ δεξιάς κοιλίας και πνευμονικής αρτηρίας, είναι ανοιχτή όσο προωθείται το αίμα και κλείνει αμέσως μετά, όσο η δεξιά κοιλία συλλέγει αίμα μέσω του κόλπου.

Πηγές:http://mathetinkardiasou.gr

ΑΣΗΜΙΝΑ ΓΚΑΓΚΤΖΗ